Doğamız gereği hepimizde beğenilme duygusu, onay alma ihtiyacı vardır. Normal kişi kendini bir şeye ihtiyaç duymadan sever. Dışarıdan aldığı yorumlar onun iç dünyasını, kendine bakış açısını değiştirmez. Başarıya karşı tutumu kendini hırpalayacak şekilde değildir. Anormal diyebileceğimiz kendini sevmede durumlar farklıdır ve biz de buna narsisizm diyoruz Peki biz narsisizm üzerine neler biliyoruz? Çoğumuzun aklına kendine hayran, burnu havada, samimi ilişkiler kurulamayacak insanlar gelir. Gerçekten böyleler mi? Düşündüğümüz gibilerse böyle olmalarının nedeni nedir biraz incelemeye çalışalım. “Narsisizm” terimi Yunan mitolojisinden sudaki yansımasına aşık olup, yansımasını izleyerek ömrünü tüketen Narkissos’ tan gelmektedir. Narsisistik kişilere basitçe “kendine aşık” diyebilsek de işler derinine inince biraz farklılaşır. Narsisistik insanların özgüvenleri yüksektir. En zor işleri yapmayı severler. En başarılı, en güzel, en iyi hayata sahip olma çabasındadırlar. Karşı taraftan alabilecekleri olumsuz yorumları kabul etmezler ve bunu öfkeyle karşılayabilirler. İnsanlara karşı küçümseyici, üstten davranan bir tutumları vardır. Kişileri kendi çıkarları için kullanma, onlardan fayda sağlama düşüncesi vardır. Böylesine güçlü davranırken iç dünyalarında bu kadar güçlü değildirler. Dışarıdan devamlı onay ve beğenilme ihtiyacı duyarlar. “En iyi” olma çabalarının altında benlik saygılarını besleme isteği yer alır.
Kohut (1977), narsistik kişilik bozukluğun kökeninde yatan nedenin kişinin
“benlik yapısındaki temel kusur” olduğunu ifade etmektedir.
Araştırmalara göre narsisist bireyler bebeklik dönemlerinde gerekli özen gösterilmemiş, ihmal edilmiş, yalnızlıkla tanışmış bireylerdir. Çocuklukların yaptıkları hatalara ve çocuğun eksikliklerine karşı ebeveynlerinin tutumları gelişimlerinin anormal seyretmesine yol açmıştır. Bu şekilde gelişim gösteren bireyler, kendi iç dünyalarına dönmüş ve ilgilerini kendilerine göstermişlerdir. Narsisistler hak ettikleri, eksik kaldıkları değeri kendileri gösterek eksiği kapatmaya çalışırlar . Kendi içlerinde yaşadıkları sıkıntıları ise dışarıya gösterdikleri tutumlarla baskılamaya çalışırlar. Kendi içlerinde devamlı çatışma içinde olan narsisistler benliklerinde gördükleri eksiklikleri ve olumsuzlukları ilişkilerinde yansıtırlar. Çevresindekilere karşı savunmacı ve küçümseyici tavırlarında bu yansımalar görülür. Kısacası narsisizm kendini çokça sevmek gibi görünse de, kendini sevememe ve kendiyle barışamama durumudur.
Yazar: Asel Kuş
KAYNAK
